Dünyamızda olanlara, bitenlere, ölümlere, haberlere, öfkesinde yerden göğe kadar haklı, canı yanan insanlara bakarken hatırlamak için. Haksız yere canını yakan karşısında sükunetle kalmak herkesin harcı değildir, eminim. Peki biz insanlığını bir kenara atmış olanlara karşı nasıl durmalıyız? Bu zamanlarda herhangi bir gün gelebiliyor aklımıza bunlar, yazık. Olup bitenler karşısında, vicdansızlık misal çocuklara değdiğinde özellikle biz bir adım geriye atabilir miydik? Atmalı mıyız, atmamalı mı? Atmak bizi daha iyi mi yapar kötü mü? Böyle hallerde katil olmaktan kurtulabilir miydik, içimiz sönebilir miydi? Geri adım atılmadıkça dünya nereye gider? Bunca kötülük affedilmeli mi?Bilmiyorum, hiç de bilmeyelim, düşünmeyeceğimiz kadar güzellik olsun temennim.
"önce ben yaralarım
beni yaralayacak olanı
...
kanım, kanımız, onun kanı
nasıl da aldatıcı bu sözler
nasıl da kirletiyor insanı bu sözler
erdemler yakıştırıyoruz kana, eğilimler
hatta kanılar, sözler:
"kanım şöyle diyor bana"
"kanım şunu emrediyor"
kanın sana hiçbir şey söylemez yonas
ne ses çıkarır, ne bağırır, ne bir şey anımsar
sana vereceği bir buyruk da yoktur
yapman gerektiğini sandığın bir şey varsa yap
ama gelip bir daha kanından söz etme bana
...
suçlarının cezasını çekmeye razı olman
seni bir suçsuza dönüştürmez
ölmeye razı olman
sana yaşama hakkı vermez
...
O adam ölmeyi hak ediyordu,
Ama sen, oğlum, öldürmeyi
Hak etmiyordun.
Doğduğundan beri, hatta daha öncesinden,
Hep kendi kendime sordum: "Öldürebilecek mi?"diye.
Daha beşikteyken, kendimi alamaz, çığlıklarını dinler
Gözlerinin içine, hareketlerine bakardım.
Bilmeliydim:
Damarlarında akan kan,
Katilin kanı mıydı,
Benimki miydi?
Çevremde insanlar kaygılanıp kuşkulandığında,
Ben, kanın tarafsız olduğuna
İnandırırdım kendimi,
Kanın hiçbir şeye karar vermediğine
Seni sevmem, seninle konuşmam,
Seni dürüst yetiştirmem yeterdi,
İnsanları seven, akıllı, dürüst biri olman için.
Ama hep bir kuşku vardı içimde
İşkence benzeri bu kuşku,
Bu yakamı bırakmayan, inatçı soru:
Günün birinde, elinde bir silahla
Nefret ettiğin bir adamın,
En korkunç cezayı hak eden bir adamın
Önünde durduğunda...
İşte o gün, vurabilecek miydin?
Ya da, son anda,
Bir adım atacak mıydm geriye?
(Bir an durur.)
Eğer gerçekten o adamın oğlu olsaydın,
Öldürürdün onu!
Bugün, sonunda yanıtımı aldım:
Katilin kanı yatışmış, benimkiyle yan yana gelince.
Bugün, yeniden buldum
Yitirdiğimi sandığım yaşamımı.
Öcümüzü almadık,
Yonas, Ama kurtulduk."
Yorumlar
Yorum Gönder