owlofminerva

P.S. Sıkıcı yazıya şarkı bonusu Bu çağla ilgili -ne yazık ki en başta kendimle alakalı- şikayetlerim var. Şikayetler bitmez. Hatalarımız bitmez. Bana onları hatırlatan bir küçük bir pasaj var. yaşadıkça anımsadığım ve kendime verdiğim  öğütleri gözden geçirmeme sebep olan. • Dışarıdan gelen tehlikeleri kontrol edemiyor da olsak yıkıma dair, insan kendi ruhunu kendi inşa ediyor büyük oranda. Çirkinliğin ve sıradanlığın, gösterişin karmaşasıyla örtüldüğü bir çağda basitliği, zarafeti, tevazuyu hatırlatan cümleler oldu benim için. Cümlelere kendinden ueni anlamlar atfetmeyi seviyor insan galiba. • Bu zamanın dünyası bazen, alakasız aksesuarları bir arada kullanıyor, kötü bir kokuyu yoğun bir parfümle bastırıyor, yüzünü tamamen kapatan bir makyaj yapmış. Çünkü bu çağ biraz şey bir çağ... sanki “rüküş”. Parıl, parıl, dikkat çekici ama güzellişi gerçek değil. Gözümüzü kamaştırmasında kötü bir amaç var sanki. Tüm abartıya kaçışların ardında örtülmesi gereken bir eksiklik ...

Kendi kendime konuşmayı seven biriyim. Kendimle ilgili uzunca durum değerlendirmeleri yapmak hoşuma gidiyor. Bunu yapmamn gerekliliğine de inanıyorum. Zamanın hesabına ve kıymetine git gide daha çok inanıyorum. Her şeyin hesabını yapmayı huy edindiğimiz bir dönemde hesabını vereceklerimizin en başında hep zaman gelmeli bence. Nerede, ne şekilde, neden, kimlerle geçen zaman? Bir günüm nasıl geçer, bir yılım nasıl olmalı arada hatırlanması gereken soruların bir kısmı.  * Alışkanlıkların ve sürekliliklerin şekillendirdiği ömrümüzün elimizden kayıp gitmemesi adına ufak değerlendirmeler ve üzerine basacağımız ilkeler lazım. Onlar sağlam olsun, hayat yine aksın gitsin onlar üzerinden. Akıntının içindeyken göremediklerimizi görmek için minik zamanlar yaratalım.  * Geçen yaşımın hesabı bende gizli olsun. Geçen her yaşın güzelliği ve yenilgileri beni biraz daha ben yaptı ondan kucaklaşıyorum gelenle ve gidenle. Aldığım yaşın da yine kendince hedefleri olsun, güzellikleri hatır...