“Arkamdan yürüme, öncülük etmeyebilirim. Önümden yürüme, takip etmeyebilirim. Sadece yanımda yürü ve arkadaşım ol.” d iyemediğimiz günlerden geçiyoruz bir kısmımız. Birilerinin arkasından gitmek ve yüzü bize dönük olan birkaç kişiye de önderlik etmek gerekliliği var, kendi çapımızda. Çivisinin çıktığını bastıra bastıra söyleyen bir dünyaya dönüğüz. Duymuyor gibi yapmak imkansız. Gördüğümüz (bize gösterilen) kadarına tepki göstermek eleştirmek, anlamlandırmak, ayıklamak, görünmüyor olabileni düşünmek, araştırmak zorunda kalıyoruz. Beni en çok görünmeyen ve belki de hiç görünmeyecek olanlar yoruyor. İspatı her zaman mümkün olmayan suç ve suçluların peşindeyiz topyekun. Ve tabi ki bilinmez masumların da. Çok sayıda bilinmeyen var ki bazen ortada denklem bile yok. Bunların arasında vicdan sahibi kalmak öyle zor geliyor ki... Hayatın sevdiğimiz tüm yönlerini unutturma çabası var bu olanların. Buna direnmenin yollarını aramaktan vazgeçiyoruz bazen, yorgunuz. Haksızlı...